ეს პოსტი არის შესანიშნავი შესაძლებლობა დაწეროთ ISI სისტემის შესახებ, რასაც ვპირდი მეგობარს დიდი ხნის განმავლობაში. მაგრამ ეს ასევე არის შესაძლებლობა, გადახედოთ რამდენად კარგად ითქმის ისტორია (ან ცუდი). რამდენიმე წლის წინ, დაახლოებით ორი, ავეჯის მაღაზიაში ვნახე, ალბათ კიკა, წიგნი გერმანულ ენაზე იგნაზ სემელვეისის შესახებ. გერმანულად იყო, ასე რომ გერმანულენოვან ქვეყნებში, ალბათ ავსტრიაში, არ იყო გაყიდული. სწორედ ამას ვაკეთებ, მე ვიღებ წიგნებს, რომლებიც არ იყიდება ავეჯის მაღაზიებში. მინდოდა მეყიდა, მაგრამ ეს ვერ მოხერხდა. მკვლელი ფიქრებით ხელში მეჭირა, ზუსტად კამერების წინ. როცა მეორედ წავედი მის სათხოვნელად, აღარ იყო, სხვა წიგნები ჰქონდათ დაყენებული ან აღარ ვიცოდი სად მეძია. ახლაც ვნანობ. რომ დიდი ხანია გერმანული წიგნი არ წამიკითხავს, გარდა ამისა, იგნაზ სემელვეისის ისტორია ძალიან მტკივნეულია და რეალურად აჩვენებს, თუ როგორ მუშაობს მეცნიერება, განსაკუთრებით სამედიცინო მეცნიერება, მაგრამ არა მარტო. უნგრელი ექიმი სემელვეისი (1818-1865) გააკეთა არაჩვეულებრივი აღმოჩენა იმ ეპოქაში, როდესაც მიკრობები და როგორ იწვევენ ისინი დაავადებებს, უცნობი იყო (თუმცა იდეები მათი არსებობის შესახებ შუა საუკუნეებიდან მოდის, შავი სიკვდილის დროიდან). პირველმა მიკროსკოპებმა გამოავლინეს რამდენიმე პაწაწინა ორგანიზმი, რომლებიც წყალში იძირებოდნენ, მაგრამ მაინც ინფექციური დაავადებები წარმოიქმნა…მიაზმებით, ოფიციალური მეცნიერების მიხედვით.
რას აკეთებს სემელვეისი?? Observă ca în spitale, დედათა სიკვდილიანობა იყო 3 ჯერ უფრო ხშირად, ვიდრე ბებიაქალებთან მშობიარობის შემთხვევაში. ამ ქალების სიკვდილის მიზეზი პუერპერალური ცხელება იყო, და ხელების დაბანით სპეციალური ხსნარით (ტრივიალური ახლა, ქლორის საფუძველზე), მის მიერ შემუშავებული, მისი სიხშირე შემცირდა არანაკლებ 1%. ამის შესახებ იგნაზმა წიგნიც დაწერა. და გამოქვეყნდა. მაგრამ რა მნიშვნელობა აქვს? მას დასცინოდა იმდროინდელი სამედიცინო ელიტა. მას ნერვული აშლილობა დაემართა და გიჟების თავშესაფარში მოხვდა, unde după 14 დღეებში იგი დაცვის თანამშრომლების ცემით გამოწვეული განგრენის შედეგად გარდაიცვალა.
Pare dincolo de tragedie? ბედის ირონია, მოკვდე იმით, რისი თავიდან აცილებაც პრაქტიკულად შეგეძლო! როგორი გამოიყურებოდა სამყარო ანტიბიოტიკებამდე? Ce însemna atunci o infecție? საშინელებათა ფილმების მაკიაჟი ახლა სასაცილოა მაშინდელ რეალობასთან შედარებით.
ასე ხდება, თუ ცდილობ სიკეთის კეთებას, თუ ახალი იდეები მოგივიდათ. თვითმკვლელობა თუ სიგიჟე. არ ვიცი რომელია უარესი. მაგრამ ყველაზე მტკივნეული ის არის, რომ არსებობენ გავლენიანი ადამიანები, რომლებიც დასცინიან ექიმს, რომელიც უბრალოდ ამბობს, რომ ეს შესაძლებელია, რაც მან კოლეჯში ისწავლა, არამედ ყოველდღიური პრაქტიკიდან, შეამციროს ვირუსული ინფექციის სერიოზული შედეგების სიხშირე ანთების მართვით. ვგულისხმობ, ნუ გამოხვალთ აღმოჩენებით, მაგრამ გამოიყენო ის, რაც სკოლაში ისწავლე. რას აკეთებს დოქტორი გროსანი?, შესაძლოა მსგავსი ეფექტის მქონე სხვა ნივთიერებებთან ერთად, ზოგიერთი ექიმი აფრიკაში ალბათ ასეა, ინდოეთი ან სხვა ქვეყნები პრეტენზიების გარეშე, unde se pare că efectele covid nu sunt atât de dureroase ca la noi. მარტო ის არ არის, რომ იქ უფრო მეტი ახალგაზრდაა, e mai cald etc. საზოგადოების ზრუნვა იქ გაცილებით ძლიერია, სხვა ფაქტორების მიღმა. Moașele din poveste adică… Și nu atâtea somități care sa spună medicilor și farmaciștilor ce să facă în cele mai mici amănunte cazul unui virus de răceală muntant. Asta în condițiile în care ieri l-am auzit pe Andrei Baciu că nu știa că există substanțe care ar putea combate furtuna citokinică.
„În atenția colegilor din presa, un pont de investigație:
Cum știi că un medic e cu adevărat un cercetător și nu un impostor care se plimbă pe la televizor pretinzând că are un tratament minune?
ძალიან მარტივი. Trebuie să aibă în CV publicații științifice, adică articole cu câteva caracteristici obligatorii:
1. Idee originală și protocol de cercetare
2. Studii în condiții controlate strict
3. გადამოწმებული დასკვნები
4. Opinii ale altor medici reputați, într-un proces numit „peer review” care certifică calitatea știintifică a materialului.
Am căutat de curiozitate să vad care e activitatea științifică a doamnei Flavia Groșan, მაგალითად.
Am găsit un singur articol din 2011, publicat în Jurnalul de Chimioterapie Microbială Oxford. ეს არ არის მისი სწავლა, ci al unui medic din străinătate. La care ea a participat, alături de alte câteva zeci de cadre medicale, din care destui români.
În el, medicii au dat două antibiotice pacienților cu pneumonie și au urmărit efectele. Doamna Groșan a avut probabil câțiva pacienți înrolați și a trimis datele cercetătorilor din străinătate care au scris articolul.
https://Academy.oup.com/…/66/suppl_3/iii19/669346…
Asta e activitatea ei științifică într-o publicație reputată globală pe care am putut s-o găsesc. E menționată la „și alții care ne-au ajutat” într-un singur articol. Nu mă îndoiesc însă că mai are și alte articole publicate în România, căci aici avem o groază de reviste medicale de nișă, cu impact științific real de obicei redus.
Însă ca om de știință reputat și care contează… ei bine, putem spune destul de simplu că doamna Groșan nu a depășit Bihorul în mod semnificativ.
დეცი, dragi colegi din presă, ხიდი: Dacă vreți să aflați câte parale face în lumea științifică unul dintre medicii care apar la televizor, căutați-i numele în Google Scholar. E varianta motorului de căutare care indexează articolele științifice care contează cu adevărat. Mai sunt utile și PubMed sau ResearchGate.
Vă las plăcerea să descoperiți acolo și operele științifice ale Adinei Alberts, მაგალითად. მინიშნება: ძალიან რთული იქნება…)
Cu plăcere.”
