Ky postim është një mundësi e shkëlqyer për të shkruar për sistemin ISI, atë që i kam premtuar një shoku për një kohë shumë të gjatë. Por është gjithashtu një mundësi për të rishikuar se sa mirë rimon historia (ose keq). Para disa vitesh, rreth dy, E pashë në një dyqan mobiljesh, ndoshta Kika, një libër në gjermanisht për Ignaz Semmelweis. Ishte në gjermanisht, pra në vendet gjermanofone, ndoshta në Austri, nuk ishte shitur. Kjo është ajo që unë bëj, I marr librat që nuk shiten në dyqanet e mobiljeve. Doja ta blija, por nuk mund të bëhej. E mbajta në dorë me mendime vrastare, mu para kamerave. Kur shkova për herë të dytë për ta kërkuar, nuk ishte më, kishin vënë libra të tjerë ose nuk dija ku ta kërkoja më. Jam penduar edhe tani. Se kam kohë që nuk kam lexuar një libër gjermanisht, përveç kësaj, historia e Ignaz Semmelweis është shumë e dhimbshme dhe në fakt tregon se si funksionon shkenca, veçanërisht shkenca mjekësore, por jo vetëm. Mjeku hungarez Semmelweis (1818-1865) bëri një zbulim të jashtëzakonshëm në një epokë kur mikrobet dhe mënyra se si ato shkaktojnë sëmundje ishin të panjohura (edhe pse idetë për ekzistencën e tyre datojnë nga mesjeta, nga koha e vdekjes së zezë). Mikroskopët e parë kishin nxjerrë në pah disa organizma të vegjël që u zhytën në ujë, por megjithatë sëmundjet infektive prodhoheshin nga…miazmat, sipas shkencës zyrtare.
Çfarë po bën Semmelweis?? Observă ca în spitale, vdekshmëria amtare ishte e 3 herë më e shpeshtë se në rastin e lindjes me mami. Ethet puerperale ishin shkaku i vdekjes për këto gra, dhe duke larë duart me një zgjidhje të veçantë (i parëndësishëm tani, me bazë klori), zhvilluar prej tij, incidenca e saj është reduktuar në më pak se 1%. Ignaz shkroi gjithashtu një libër për të. Dhe botuar. Por çfarë rëndësie ka? Ai u tall nga elita mjekësore e kohës. Ai pati një krizë nervore dhe përfundoi në një çmendinë, unde după 14 ditë më parë ai vdiq si pasojë e gangrenës së shkaktuar nga rrahjet e administruara nga gardianët.
Pare dincolo de tragedie? Ironia e fatit, të vdisni nga ajo që praktikisht mund ta kishit parandaluar! Si dukej bota para antibiotikëve? Ce însemna atunci o infecție? Krijimet për filmat horror tani janë qesharake në krahasim me realitetin e atëhershëm.
Kështu shkon nëse përpiqesh të bësh mirë, nëse keni ide të reja. Vetëvrasje apo çmenduri. Nuk e di cila është më e keqe. Por gjëja më e dhimbshme është se ka njerëz me ndikim që tallen me një mjek që thjesht thotë se është e mundur, çfarë mësoi në kolegj, por edhe nga praktika e përditshme, zvogëloni shpeshtësinë e efekteve serioze të një infeksioni viral duke menaxhuar inflamacionin. Dua të them, mos dilni me zbulime, por të zbatosh atë që ke mësuar në shkollë. Çfarë po bën Dr. Grosan?, ndoshta me substanca të tjera me efekte të ngjashme, disa mjekë në Afrikë ndoshta e bëjnë këtë, Indi apo vende të tjera pa pretendime, unde se pare că efectele covid nu sunt atât de dureroase ca la noi. Nuk është vetëm se aty ka më shumë të rinj, e mai cald etc. Kujdesi i komunitetit është shumë më i fortë atje, përtej faktorëve të tjerë. Moașele din poveste adică… Și nu atâtea somități care sa spună medicilor și farmaciștilor ce să facă în cele mai mici amănunte cazul unui virus de răceală muntant. Asta în condițiile în care ieri l-am auzit pe Andrei Baciu că nu știa că există substanțe care ar putea combate furtuna citokinică.
„În atenția colegilor din presa, un pont de investigație:
Cum știi că un medic e cu adevărat un cercetător și nu un impostor care se plimbă pe la televizor pretinzând că are un tratament minune?
Shumë e thjeshtë. Trebuie să aibă în CV publicații științifice, adică articole cu câteva caracteristici obligatorii:
1. Idee originală și protocol de cercetare
2. Studii în condiții controlate strict
3. Konkluzione të verifikuara
4. Opinii ale altor medici reputați, într-un proces numit „peer review” care certifică calitatea știintifică a materialului.
Am căutat de curiozitate să vad care e activitatea științifică a doamnei Flavia Groșan, për shembull.
Am găsit un singur articol din 2011, publicat în Jurnalul de Chimioterapie Microbială Oxford. Nuk është studimi i saj, ci al unui medic din străinătate. La care ea a participat, alături de alte câteva zeci de cadre medicale, din care destui români.
În el, medicii au dat două antibiotice pacienților cu pneumonie și au urmărit efectele. Doamna Groșan a avut probabil câțiva pacienți înrolați și a trimis datele cercetătorilor din străinătate care au scris articolul.
https://Academy.oup.com/…/66/suppl_3/iii19/669346…
Asta e activitatea ei științifică într-o publicație reputată globală pe care am putut s-o găsesc. E menționată la „și alții care ne-au ajutat” într-un singur articol. Nu mă îndoiesc însă că mai are și alte articole publicate în România, căci aici avem o groază de reviste medicale de nișă, cu impact științific real de obicei redus.
Însă ca om de știință reputat și care contează… ei bine, putem spune destul de simplu că doamna Groșan nu a depășit Bihorul în mod semnificativ.
Vendimi, dragi colegi din presă, një urë: Dacă vreți să aflați câte parale face în lumea științifică unul dintre medicii care apar la televizor, căutați-i numele în Google Scholar. E varianta motorului de căutare care indexează articolele științifice care contează cu adevărat. Mai sunt utile și PubMed sau ResearchGate.
Vă las plăcerea să descoperiți acolo și operele științifice ale Adinei Alberts, për shembull. Këshillë: do të jetë shumë e vështirë…)
Cu plăcere.”
